Sakramenty i pogrzeb

Spowiedź Św.

w dni powszednie:
15 minut przede Mszą Św.

w niedziele:
podczas każdej Mszy Św.

Sakrament pokuty ma moc odmieniać ludzkie życie, żeby jednak był owocny, należy się do niego dobrze przygotować i godziwie przeżyć. 

Pięć warunków sakramentu pokuty:

1. Rachunek sumienia

Jest to refleksja nad tym, co zrobiliśmy w ostatnim czasie, a także jakie grzechy popełniliśmy. Jego istotą jest spojrzenie na własne życie oczami Pana Boga i zapytanie się: Co Bóg myśli o moim życiu? Co mu się podoba a co nie?

2. Żal za grzechy

Kiedy chrześcijanin zaczyna rozumieć, co zrobił źle – rodzi się w nim poczucie winy. Pragnie się on zmienić i żałuje tego, że postąpił źle. Żal za grzechy musi być szczery i wynikający z głębokiej wiary i miłości do Boga.

3. Mocne postanowienie poprawy

Jest konsekwencją dwóch poprzednich warunków. Zdając sobie sprawę z tego, że popełniliśmy grzech, czując żal i wstyd, obiecujemy sobie i Bogu, że nie powtórzymy tych błędów, żyjąc inaczej i przestrzegając Boskich praw. Innymi słowy jest to konkretne postanowienie, plan działania, mający na celu wyeliminowanie z naszego życia grzesznych zwyczajów.

4. Szczera spowiedź

Spowiedź to wyznanie grzechów. Jest centralnym, bardzo ważnym ogniwem. Człowiek spotyka się wówczas w konfesjonale z kapłanem będącym pośrednikiem między człowiekiem i Chrystusem. Bardzo ważne jest to, żeby podczas spowiedzi być szczerym i nie przeinaczać ważnych faktów. Mówiąc prawdę nie będziemy oceniani czy krytykowani przez kapłana, dlatego warto zdobyć się na szczerość. Do ważności spowiedzi konieczne jest wyznanie wszystkich grzechów ciężkich, określając ich okoliczności i liczbę.

5. Zadośćuczynienie Panu Bogu i bliźniemu

Polega on na naprawieniu własnych błędów, wypełnieniu pokuty zadanej prze kapłana, a także na poniesieniu konsekwencji swoich czynów. Czasami sama modlitwa zadana przez kapłana nie wystarcza. Trzeba np. oddać skradzione rzeczy bądź też przeprosić osoby, które skrzywdziliśmy. Wszystko w zależności od popełnionego grzechu.

Chrzest Św.

Przyjęcie sakramentu chrztu świętego pociąga za sobą konsekwencje. Człowiek ochrzczony powinien żyć inaczej niż nie ochrzczony, bowiem dla niego miarą życia stał się Chrystus. Chrzest nie może być tylko wydarzeniem z przeszłości. Sakrament ten stawia przed człowiekiem zadania nieustannego upodabniania się do Chrystusa.

Dla chrześcijanina oznacza to przyjęcie tego, co Jezus nakazuje: uznanie potrzeb bliźnich za swoje, stawanie po stronie cierpiących i słabych, szukanie woli Bożej w każdym zdarzeniu i jednoczenie się przez miłość z Bogiem.

O sakrament chrztu może poprosić człowiek dorosły, ukształtowany w wierze, ale mogą zrobić to także chrześcijańscy rodzice dla swojego dziecka. Osobami, które mają być pomocne w wychowaniu w wierze są tzw. rodzice chrzestni. 

Informacje szczegółowe związane z chrztem:

1. Chrzest dziecka powinien się odbyć w kościele parafialnym miejsca zamieszkania rodziców dziecka.
2. Chrzest z innej parafii może się odbyć na podstawie pisemnej zgody własnego proboszcza.
3. Do godnego ochrzczenia dziecka wymaga się, „aby istniała uzasadniona nadzieja, że dziecko będzie wychowane po katolicku; jeśli jej zupełnie nie ma, chrzest należy odłożyć zgodnie z postanowieniami prawa partykularnego, powiadamiając rodziców o przyczynie”
   (Kodeks Prawa Kanonicznego, Kan.868 § 2).
4. Chrzest zgłasza matka, ojciec lub prawny opiekun dziecka w tygodniu przed uroczystością przedstawiając wymagane dokumenty. 

W kancelarii należy przedstawić:

• odpis Aktu Urodzenia dziecka z USC;
• świadectwo ślubu kościelnego rodziców dziecka (jeśli ślub odbył się w innej parafii);
• jeśli chrzestni mieszkają na terenie innej parafii – zaświadczenie od ich własnego proboszcza, że mogą pełnić obowiązek chrzestnych;
• jeśli chrzestni mieszkają na terenie naszej parafii – zaświadczenie o odbytych Katechezach.

Wymagania, aby ktoś mógł pełnić obowiązek chrzestnego:

• ukończone 16 lat (ks. Proboszcz może dla ważnej przyczyny z tego wymagania zwolnić);
• katolik, bierzmowany, który prowadzi życie zgodnie z zasadami wiary katolickiej;
• odbyć katechezy dla rodziców i chrzestnych (dotyczy naszej diecezji).

Chrzest osoby dojrzałej

Odbywa się po odpowiednim pouczeniu o prawdach wiary i obowiązkach chrześcijańskich oraz po przejściu praktyki życia chrześcijańskiego w katechumenacie.

I Komunia Św.

Pierwsza Komunia Święta w naszej parafii ma miejsce w sobotę przez Bożym Ciałem!

Jeżeli ktoś był ochrzczony poza naszą parafią ma obowiązek dostarczenia aktualnej metryki chrztu.

Wymagane dokumenty

• Jeśli dziecko było ochrzczone w innej parafii – należy dostarczyć metrykę chrztu (dokument ten jest ważny 6 miesięcy od chwili wystawienia)
• Jeśli dziecko nosi inne nazwisko niż w dniu chrztu – należy wcześniej zgłosić ten fakt i przedstawić sądowy dokument zmiany nazwiska lub nowy akt urodzenia.
• Jeśli dziecko obecnie mieszka na terenie innej parafii – wymagana jest zgoda na przystąpienie do tego sakramentu od tamtejszego proboszcza.

Podstawowym warunkiem dopuszczenia dziecka do Pierwszej Komunii Świętej jest:

• ciągłość uczestnictwa w katechezie szkolnej
• obecność na niedzielnych Mszach św.
• obecność dzieci i rodziców na spotkaniach formacyjnych (wg. ogłoszeń)

Bierzmowanie

Młodzież z klas II szkół średnich i zawodowych może się zapisywać do końca września.

Jeżeli ktoś był ochrzczony poza naszą parafią ma obowiązek dostarczenia aktualnej metryki chrztu.

Bierzmowanie może przyjąć osoba:

• ochrzczona
• wierząca
• żyjąca w zgodzie z zasadami moralności chrześcijańskiej
• biorąca udział w spotkaniach przygotowujących do udzielenia tego sakramentu.

Niespełnienie któregokolwiek z tych warunków powoduje odłożenie przyjęcia sakramentu do czasu osiągnięcia należytej dojrzałości.

Kandydat do bierzmowania przyjmuje następujące obowiązki i zasady:

• Kandydat systematycznie i z zaangażowaniem bierze udział w szkolnej katechezie. Katecheta musi wyrazić zgodę na przyjęcie bierzmowania przez kandydata. Brak tej zgody oznacza przełożenie przygotowania na kolejny rok.
• Kandydat musi wykazywać się świadectwem chrześcijańskiego życia. Dotyczy to nie tylko Parafii, ale także rodziny, szkoły i innych miejsc. 
• Kandydat bierze udział we wszystkich spotkaniach formacyjnych przygotowujących do tego sakramentu.
• Kandydat powinien wykazać się znajomością pytań katechizmowych, pacierza oraz wiedzą na temat bierzmowania.

Dokumenty potrzebne do sakramentu Bierzmowania:

• metryka chrztu (dokument ten jest ważny 6 miesięcy od chwili wystawienia),
• w przypadku osób starszych – świadectwo ukończenie katechizacji szkolnej,
• jeżeli kandydat jest z innej parafii – dostarcza stosowną zgodę swojego proboszcza.

Świadek bierzmowania:

• Świadkiem powinien być rodzic chrzestny, ale nie wyklucza się możliwości wybrania osobnego świadka bierzmowania.
• Świadek powinien być być wystarczająco dojrzały do spełniania tego obowiązku, być wierzącym i praktykującym katolikiem, należeć do Kościoła katolickiego i przyjąć trzy sakramenty wtajemniczenia chrześcijańskiego: chrzest, bierzmowanie i Eucharystię.

Małżeństwo

Przygotowanie do zawarcia sakramentu małżeństwa

W sprawach zawarcia Sakramentu Małżeństwa narzeczeni zgłaszają się osobiście do kancelarii parafialnej w godzinach urzędowania.

Pierwsze spotkanie:

• Ogólna rozmowa z kapłanem na temat małżeństwa
• Ustalenie daty ślubu
• Kapłan poinformuje narzeczonych o obowiązku odbycia nauk przedmałżeńskich i spotkań w Poradni Życia Rodzinnego.

Drugie spotkanie (3 miesiące przed ślubem):

• Spisanie protokołu przedmałżeńskiego w celu stwierdzenia braku przeszkód małżeńskich,
• Narzeczeni powinni dostarczyć następujące dokumenty:
  • 1. aktualne metryki chrztu (ważne 6 miesięcy) z adnotacją o bierzmowaniu
       (jeśli w metryce brak informacji o bierzmowaniu – należy zgłosić się po dodatkowe zaświadczenie do parafii bierzmowania),
    2. dowody osobiste,
    3. zaświadczenia o odbyciu nauk przedmałżeńskich i wizycie w Poradni Życia Rodzinnego,
    4. zaświadczenie z USC lub odpis aktu zawarcia związku cywilnego.
• Jeśli narzeczeni odbyli już nauki przedślubne i spotkania w Poradni Życia Rodzinnego, to zostaną spisane zapowiedzi i wydana prośby o wygłoszenie zapowiedzi do parafii zamieszkania drugiej strony, a jeżeli nie wszystkie formalności zostały dopełnione to kapłan umawia się z narzeczonymi na dodatkowe spotkanie, aby dopełnić formalności i spisać zapowiedzi.
• Przed kolejnym spotkaniem narzeczeni powinni dostarczyć dane świadków małżeństwa (imię, nazwisko, data urodzenia, adres zamieszkania)

Trzecie spotkanie (kilka dni przed ślubem):

• Narzeczeni powinni dostarczyć zaświadczenia o wygłoszonych zapowiedziach w innej parafii (jeśli były wygłoszone).
• Zostanie podpisany aktu ślubu i nastąpi złożenie podpisów przez narzeczonych i świadków.

Nauki dla narzeczonych

Pary mające zamiar zawrzeć Sakrament Małżeństwa, zgodnie z Kodeksem Prawa Kanonicznego, mają obowiązek uczestnictwa w Katechezach dla narzeczonych oraz spotkaniach w Poradni Życia Rodzinnego.

Namaszczenie chorych

Sakrament namaszczenia chorych udzielany jest przede wszystkim osobom znajdującym się w ciężkiej chorobie lub w niebezpieczeństwie śmierci. Można ten sakrament przyjmować nawet kilka razy w życiu jeśli znajdziemy się w okolicznościach zagrożenia życia bądź w niebezpieczeństwie śmierci. Właściwe rozumienie sakramentu chorych, zwanego też sakramentem uzdrowienia regulują przepisy kościelne.

1. Namaszczenia chorych można udzielić wiernemu, który po osiągnięciu używania rozumu, znajdzie się w niebezpieczeństwie na skutek choroby lub starości. Sakrament ten może zostać ponownie udzielony, jeśli chory po wyzdrowieniu znowu ciężko zachoruje lub jeśli w czasie trwania tej samej choroby niebezpieczeństwo stanie się poważniejsze. Podstawą do przyjęcia sakramentu namaszczenia jest stan łaski uświęcającej. (spowiedź i komunia św.)
2. Nie wolno udzielać namaszczenia chorych tym, którzy „uparcie trwają w jawnym grzechu ciężkim”.
3. Sakramentu namaszczenia chorych można udzielić:
   • choremu przed operacją chirurgiczną, jeśli przyczyną operacji jest niebezpieczna choroba;
   • osobie w podeszłym wieku, jeśli widać, że opuszczają ją siły fizyczne, lub znajduje się w kalectwie, niedołęstwie; osoba starsza może zawsze przystąpić do tego sakramentu;
   • dzieciom można udzielić namaszczenia chorych jeśli osiągnęły taki poziom umysłowy, że ten sakrament może im przynieść pokrzepienie;
   • choremu, który stracił przytomność lub używanie rozumu, jeśli istnieje prawdopodobieństwo, że jako wierzący prosiłby o to, gdyby był przytomny.
     Wynika stąd, że w zwyczajnej sytuacji ksiądz może udzielić sakramentu tylko wtedy, gdy zna tę osobę, która jest już nieprzytomna, lub ktoś w sposób odpowiedzialny mógłby zaświadczyć, że jest to osoba ochrzczona, praktykująca i na pewno pragnęłaby przyjąć sakramenty Kościoła w niebezpieczeństwie śmierci. Jeśli warunki te nie mogą być spełnione, nie udziela się żadnych sakramentów, gdyż te są tylko dla tych, którzy przyjęli chrzest, posiadają wiarę i rozumnie o nie proszą. Osobie nieprzytomnej lub z którą nie ma kontaktu udziela się tzw. „namaszczenia warunkowego”;
4. Nigdy nie udziela się sakramentu namaszczenia umarłym. 

Sakrament chorych w parafii

W naszej parafii obłożnie chorych odwiedzamy przed świętami Bożego Narodzenia i Wielkanocy, po wcześniejszym zgłoszeniu chorego w kancelarii parafialnej lub zakrystii kościoła.

Pogrzeb

Pogrzeb Katolicki jest świadectwem o osobie zmarłej, że była wierząca i mocno związaną ze wspólnotą Kościoła. Nabożeństwo pogrzebowe za każdego wiernego winno być z reguły odprawione w jego własnym kościele parafialnym. Za zgodą jednak proboszcza może być również odprawione poza parafią.

Obrzędy pogrzebowe składają się z trzech części:

• dom lub kaplica pogrzebowa
• kościół
• cmentarz.

Zgodnie z prawem kanonicznym należy odmówić pogrzebu:

• Tym, którzy porzucili wiarę chrześcijańską, dopuścili się herezji lub schizmy, postawili siebie poza Kościołem. W naszych, polskich warunkach czasami zdarzają się odejścia katolików do innych wyznań lub, jeszcze częściej, do różnego rodzaju sekt. Wówczas osoby takie pozbawiają siebie prawa do pogrzebu kościelnego.
• Tym, którzy wybrali spalenie swojego ciała z motywów przeciwnych wierze chrześcijańskiej
• Tym, którzy notorycznie nie korzystają z sakramentów świętych: spowiedzi i komunii wielkanocnej, wykluczając się w ten sposób z życia Kościoła. Informacja o praktykach religijnych zmarłego znajduje się zazwyczaj w kartotece parafialnej. Jeśli ksiądz zgodzi się na katolicki pogrzeb takiej osoby, powinien zaznaczyć dezaprobatę Kościoła wobec tego rodzaju postępowania, np. poprzez mniej okazałą ceremonię pogrzebową czy przez odpowiednią homilię. Ceremonia pogrzebowa bowiem ma dla jej uczestników wymiar także wychowawczy – podkreśla że jest to znak dla żyjących, sposób pokazania, że bardzo ważne jest to, jak się żyje.

Dokumenty, które należy dostarczyć do kancelarii Parafialnej:

• karta zgonu od lekarza,
• akt zgonu z USC,
• informacja o przyjmowanych przed śmiercią sakramentach.

Zasady obowiązujące podczas pogrzebu, w przypadku kremacji ciała:

Obrzędy pogrzebowe z Mszą Świętą i z ostatnim pożegnaniem włącznie, w których uczestniczy rodzina, wspólnota parafialna, przyjaciele i znajomi, powinny być celebrowane przed kremacją ciała ludzkiego.

Po spopieleniu zwłok sprawuje się tylko obrzęd związany ze złożeniem urny w grobie. Obrzęd ten sprawowany jest przy udziale najbliższej rodziny, bez zewnętrznej okazałości.

Jeśli jednak przemawiają za tym szczególne racje duszpasterskie lub powody natury praktycznej, obrzędy pogrzebowe można sprawować nad samą urną.

Takimi wyjątkowymi sytuacjami są:

• gdy czyjaś śmierć nastąpiła daleko od miejsca zamieszkania i kremacja ułatwia sprowadzenie doczesnych szczątków osoby zmarłej,
• gdy czyjaś śmierć nastąpiła na skutek wypadku lub utopienia, a ciało należy jak najszybciej spopielić i pochować.

Każdą tego typu sytuację należy najpierw omówić z Księdzem w kancelarii parafialnej.